Hardlopen is zo'n eenvoudige sport. Je doet je schoenen aan en je kunt de deur uit. Dat klopt natuurlijk in basis wel, echter met een gezin en een druk werkleven, kan je niet zomaar de deur uitgaan. Hiervoor moet je plannen.
Afstemmen met werk en gezin
Elke week is het weer een hele puzzel. Hoe pas ik mijn schema in, in de al overvolle agenda. Kan het tijdens een lunch tussen het werk door, kan het in de ochtend voordat de kinderen wakker zijn, gaat het 's avonds en heeft mijn vrouw dan niets gepland staan?
Deze week was het niet anders. Mooi voorbeeld was afgelopen zondag. Dit is altijd de dag van de lange duurloop, maar zondag is ook een dag om wat te doen met het gezin of in dit geval een verjaardag. Ik had in mijn hoofd de ochtend de duurloop te doen, maar de kinderen waren al vroeger wakker dan gedacht door alle verjaardagspanning. Daar ging dus het plan voor een lekkere duurloop in de ochtend. Meteen maalt het in mijn hoofd. Ik ga nu spelen met de kinderen, die gaan voor, maar ik moet de kilometers wel ergens maken voor die marathon.
De verdere ochtend en middag was er visite, dus daar was ook geen ruimte. Dan maar 's avonds. Mijn slechtste moment van de dag. Moe van alles op de dag en pas na het op bed leggen van de kinderen zou ik kunnen lopen, terwijl het enige wat ik dan nog wil lekker op de bank ploffen is.
Probeer het 3km
In het begin van mijn loopleven zou ik misschien niet gaan (eigenlijk zou ik zeker niet gaan), maar nu heb ik me voorgenomen in ieder geval 3km te lopen. 3km om in ieder geval te voelen of het gaat. Gaat het niet, stop ik. Maar ik weet dat dit nog nooit is voorgekomen. Ik zet een podcast op, weet mentaal dat ik anderhalf uur weg ga zijn en stap de drempel over. De kleren had ik al klaargelegd, zodat niets meer moeite hoeft te kosten. Na 3 km voel ik niets meer van de vermoeidheid en van het geen zin hebben. Het loopt lekker en ik kan mijn kop leegmaken. De podcast helpt ook wel mee. Na twee uur en 25km verder kom ik moe, maar voldaan thuis. Ik kan lekker herstellen met de beentjes omhoog en ben blij toch te zijn gegaan. Gelukkig was het thuis ook rustig, dus mijn vrouw zat er ook rustig bij. (niets zo vervelend thuis te komen van een lekker loopje, terwijl zij ontzettend druk is geweest met niet slapende kinderen)
Alleen begint mijn hoofd alweer te malen, morgen een herstelloopje. Kan niet meer 's ochtends, omdat ik dan niet goed herstelt ben, maar wanneer dan...... Dat wordt weer plannen, plannen, plannen.
Reactie plaatsen
Reacties