De wereldrecordraces

07:30 uur, warmlopen, loopscholing en wat versnellingen om te zorgen dat ik niet bij de eerste passen op de 100m meteen iets verrek. Ik merk wat spanning in mijn lijf voor deze dag en dan vooral op de kortere afstanden. Ik maak me minder zorgen om de marathon aan het einde en wellicht is dat nog zorgelijker.

Ik pak mijn papiertje er nog eens bij met gewenste tijden en factoren tov de wereldrecords. 
(De door jou gelopen tijd gedeeld door het wereldrecord op deze afstand is een factor. Alle 8 krijgen zo'n factor en het gemiddelde daarvan is je eindresultaat.)

Het plan is duidelijk op papier. Hard lopen op de korte afstanden, want daar kan je veel verliezen in factor op een kort tijdsbestek. En omdat 5 van de 8 afstanden kort zijn en er ook wat meer specialisten voor de korte afstanden zijn, wil ik me niet verstoppen. Het lijkt me gaaf het uit te lopen, maar stiekem wil ik meedoen voor de prijzen. 

En dan is het 8:15 uur. Het is nog fris en ik sta voor mijn eerste 100m ooit. Ik wil niet in de startblokken met de angst wat af te scheuren, dus kies ik voor een staande start. Ik voel me trillen van spanning als wel inzakken voor de start. En dan worden we weggeschoten en 100m later een 14,93 op de klok. 2e in de serie en 7e overall, maar al een flink gat naar mannen die een stuk harder lopen.

Na rust van een half uur staan we weer op de baan, maar nu voor de 200m. De ergste spanning is nu wel weg. Ondanks dat je weet dat er nog veel moet worden gelopen die dag en de energie goed van pas kan komen, merk ik meteen al dat er toch wordt geracet tegen elkaar. Je wil niet zomaar iemand voorbij laten komen, omdat er nog zoveel moet worden gelopen. Na 30,56 op de 200m loop ik al flink voor op mijn eigen schema.

Bij de 400m beginnen kan ik voor het eerst iets meer de krachten verdelen om te zorgen dat ik met energie over de laatste 100m in kan gaan. Met 69 seconden zit ik iets boven de geplande tijd en heb ik weinig energie verloren. Tot nu toe voelt alles goed, maar de warmte begint al op de baan omhoog te komen. 

Genoeg eten, drinken, smeren en rusten
In de pauzes ben ik na de 400m begonnen met eten. Van wit brood met jam, sportdrank en water tot blauwe M&M's, zoute chips en gels, alles had ik meegenomen. De dag ging een energievraagstuk worden en meteen goed eten/drinken en alles aanvullen zou essentieel zijn om de dag goed door te komen. Daarnaast ben ik meteen de schaduw gaan opzoeken en heb met een aantal keer ingesmeerd, omdat de zon ook energie uit je weg kan nemen, is me verteld. Een natte handdoek voor in mijn nek en hoofd na elke wedstrijd en zoveel mogelijk de benen laten rusten. Zo moest ik de dag energiek en goed genoeg uitgerust kunnen doorkomen. 

Korte afstand specialiseten en langere afstand specialisten komen samen
Bij de 800m viel voor het eerst op dat de kortere specialisten minder afstand konden nemen op de lange afstand specialisten. Het duurvermogen werd belangrijker en dat werd bij de 800m en 1500m goed zichtbaar. Door goed opgebouwde races kon ik weer flink wat tijd goedmaken op mijn eigen schema (2:32 op de 800m en 5:00 op de 1500m) en pakte ik tijd op de hoger geklasseerde lopers door twee keer 3e te eindigen. Dit begon er meer op te lijken en ik verschoof naar plek 6 in de ranking.  Wel zag ik al dat verschillende hoger geklasseerde lopers niet gingen uitblinken op de langere, nog te lopen afstanden en kon ik alvast een plan maken voor de 5 en 10km.

Mijn speelterrein 
We gingen eindelijk de baan af. Zo voelde het voor veel lopers. Vooral de ultralopers waren goed klaar met die rondjes. We mochten het bos in en dat was niet verkeerd, gezien het heter en heter werd in de zon. 
Met de wetenschap dat ik echt nog wel wat had goed te maken op de 5 en 10km om op te klimmen in het klassement, maar ook wetende dat ik al tijd terug had gepakt op de 800m en 1500m wilde ik toch hard gaan lopen op deze afstanden en waar het kon een gat slaan. Als dat op deze afstanden zou lukken, zou ik een flinke marge kunnen opbouwen richting de marathon. 
De 5km ging van start en de top 3 was al snel weg. Wetende dat het parcours wat op en af ging, besloot ik niet meteen mee te gaan, maar eerst mijn eigen tempo te lopen. Na ongeveer 1,5km kon ik zo al aansluiten bij de top 3. Ik voelde dat er meer in zat en ik besloot nog iets meer te pushen om te kijken wat dit met de groep zou doen. Het brak vrij snel en alleen de koploper van het klassement kon mee. Door nog een keer te versnellen had ik het gat wat ik nodig had om dit daarna te consolideren. Waarschijnlijk dacht hij ook aan zijn energie en vond hij het voor deze race niet de moeite waard om het nog te verspillen. Een leuke eerste plek op de 5000m en flink wat tijd teruggewonnen op de 3 boven mij.  Wel vroeg ik mij af wat dit zou doen voor de 10km. De 45 minuten rust kwam nu goed van pas. 

De 10km begon heel anders dan de 5km. Meteen waren ik en de koploper weg. Er zat wellicht toch wat angst in de groep om echt hard te lopen op deze afstand met die marathon die nog zou volgen. Voor mij wel de reden om toch harder te gaan dan dat ik vooraf had bedacht. Wilde ik nog een podiumplek bemachtigen, moest ik hier toch mijzelf uitdagen. De winst zat er dit keer niet in. Op de stukken omhoog werd ik gelost en nu wilde ik niet de energie verliezen. Met het tempo dat ik liep, had ik een mooi gat met de lopers achter mij en het was nu slim om te denken aan die marathon. Met 38:12 min zat ik ruim onder mijn gepland tijd en pakte ik wat minuten terug. 
In het klassement klom ik door naar het podium. Net voor nummer 4 en toch nog flink achter de nummer 2. Maar ik zag nog mogelijkheden om te stijgen. Dan moest ik de marathon volgens plan lopen. Maar ik moest hem eerst maar eens uitlopen. 

De marathon
En toen moest het echte werk nog beginnen. Na 18km over de 7 afstanden hiervoor, stond er nog een toetje van 42,2km op het programma. Vooraf probeerde ik een beeld te krijgen hoe ik mij zou voelen voor de start van deze marathon. Gelukkig voelde ik me nog goed en sterk, maar verrassend genoeg startte iedereen de marathon nog. Dat was al een prestatie op zich. Doel was om mijn duurlooptempo te lopen. Daarmee moest ik op 3,5 uur uitkomen en dat zou genoeg kunnen zijn voor plek 2. Plek 1 was ver uit zicht en zou alleen met een opgave van de koploper kunnen worden behaald. Gezien de sterkte van de koploper, zag dit er niet naar uit. Maar niemand kon inschatten hoe het lijf en de benen voelen na al die afstanden hiervoor. Ik had een rugzak met water mee en bij elke post wilde ik voldoende tijd pakken om te drinken en af te koelen. 
Bij de start schoot de koploper uit de startblokken. Dat was een tempo wat ik zeker niet aandurfde en dus bleef ik trouw aan mijn plan. Wat mooi was om te zien, is dat nu ook de lange afstand lopers konden floreren. Na 7km moest ik mijn tweede plek in de race afstaan en op een kleine 200m volgde de nummer 4 al. De concurrenten voor plek 2 en 3 in het overall klassement waren wel snel uit beeld. Dit gaf rust en daardoor kon de focus op mijn eigen tempo en race. 
Na 20km (De marathon was 4 rondjes van 10km) begon ik te merken dat de energie weg begon te druppelen. Steeds moeizamer sleepte ik mijzelf over de heuvels in het parcours (de organisatie was zo aardig hier nog flink wat hoogtemeters in te proppen). Mijn grote geluk waren 2 enthousiaste medelopers uit de loopgroep die kwamen kijken. Een van hem stond telkens op een punt voor de aanmoedigingen en schoot nog wat toffe foto's die ik nu hier kan gebruiken. De andere bood aan mee te lopen, wat ik meteen omarmde. Door samen te lopen werd de pijn en vermoeidheid minder en kon ik door na de laatste ronde. Mentaal wist ik nu dat ik het ging uitlopen. Als moest ik wandelen, kwam ik binnen de tijdslimiet binnen. En wandelen moest ik. De heuvels omhoog kon ik niet meer hardlopend bedwingen. Ze leken steiler en steiler te worden. Het werd dus wandelend omhoog en rennend naar beneden. Toch kon ik op het vlak een goede looppas blijven behouden en kwamen de baan en finish in zicht!
Want op de baan zouden we finishen. Waar we waren gestart, zo'n 10 uur geleden, zouden we ook aankomen. Helaas was ook dit nog niet voldoende. Want er moesten nog 6 en driekwart rondes worden gelopen op de baan. En man man man wat duren die rondes dan nog lang. 400m in het bos lopen merk je nauwelijks op, maar na 60km te hebben afgelegd zijn het wegtellen van 400 metertjes op de baan wel verschrikkelijk zwaar. De bel voor de laatste ronde voelde als een zegen en bij de laatste 100m konden de handen omhoog.
Ik heb het uitgelopen. 60+ kilometers qua afstanden. Met in en uitlopen kwam ik op 75 kilometer uit. Het enige was nog wachten op wat de eindpositie zou worden. 

Het eindklassement
Een klein half uur na mij,  kwam de nummer 2 van het klassement binnen. Dit zou net wel, net niet genoeg zijn voor plek 2. Plek 3 was zeker, maar competitief als ik ben zou plek 2 helemaal mooi zijn. Dit achter de ongenaakbare koploper. 
Bij de prijsuitreiking bleek het verschil 0,006 te zijn in het nadeel van mij. 5 minuutjes op de marathon, 6 honderdste sneller op de 100 meter. Dat was het verschil. Met een factor van 1,55 is het beter gegaan dan ingeschat, dus ik mag zeker niet klagen!

Wat overheerst is trots, blijdschap en waardering. Iedereen die hieraan heeft deelgenomen is een echte topper gebleken. Wat was het prachtig om te zien hoe iedereen die marathon uitliep en zijn/haar doel heeft weten te behalen. Het uitlopen zelf is al een prestatie op zich en 13 van de lopers is dit gelukt. Het was genieten van het kunnen lopen.

Het was een prachtige dag, fantastisch georganiseerd en ik hoop dat er nog vele edities mogen volgen!