Een geslaagde testwedstrijd!

Lopen volgens plan
Het blijft toch lastig om je plan goed uit te voeren. Als dat startschot klinkt ga je mee met de meute en probeer je meteen een lekkere positie in te nemen. Ook nu startte ik eigenlijk iets te snel. Ook de hartslagband had even tijd nodig de juiste hartslag aan te geven, waardoor ik pas na 2 kilometer op de juiste frequentie kon gaan lopen. Daarna liep de race precies, zoals ik het me had voorgesteld. 

Een mooie groep
Net voor mij liep een groepje van een man of 6 met daarbij de eerste vrouw van de wedstrijd. Hier haakte ik al snel bij aan om vanuit daar volgens mijn eigen wedstrijdplan te lopen. Het hielp mij enorm dat ik vooraf een plan had opgesteld, omdat dit parcours erg heuvelachtig was. Wat er nu bij elke heuvel (in Oldenzaal hebben ze het over bergen) gebeurde was dat dit groepje op dezelfde intensiteit omhoog liep. Ik koos er juist voor om mijn hartslag meer te volgen en het groepje heuvelop maar te laten gaan. Bij elke afdaling en het vlakkere stuk dat daarop volgde, sloot ik weer aan bij deze groep. Door zo te lopen hoopte ik veel meer energie te besparen aan het einde van de wedstrijd. De groep dunde wel wat uit, doordat de eerste vrouw met wat mannen nog wat harder wilden gaan, maar ik hield steeds mooi zicht op dit groepje voor mij en kon daardoor elke keer, redelijk ontspannen, weer aansluiten. En dan gaf een fantastisch gevoel, omdat ik veel minder energie legde heuvelop en er relatief gemakkelijk weer bij kon aansluiten. 

Zal ik gaan zingen?
Het doel van deze wedstrijd was om te bepalen of ik na 21,1 kilometer hardlopen op marathon hartslag nog energie over had voor nog zo'n stuk lopen. Bij 15 kilometer reflecteerde ik al op dit doel en besefte me dat het zo ontzettend lekker ging en ik er nog zo ontspannen bij liep, dat ik wel wilde gaan zingen. Zo goed was de vorm en zo lekker zat ik er mentaal bij. Ik had besloten niet te zingen, omdat ik dit de medelopers echt wel wilde besparen. Mijn kop was in ieder geval nog ontzettend fris en ik zag niet op naar die laatste 6 kilometer, maar had juist heel veel zin om hier na 18 kilometer nog te gaan versnellen.

Nog even versnellen
Na 18 kilometer mijn laatste gelletje erin, want ik wilde ook goed oefenen met eten. Dit had ik de dagen voor de wedstrijd gedaan, maar ook tijdens de wedstrijd was dit een mooi oefenmoment. Elke 6 kilometer nam ik een energiegel. Deze laatste werkte ik snel naar binnen om daarna volgens wedstrijdplan te gaan versnellen. Het doel was wel geslaagd, want ik wist dat ik het tempo langer kon volhouden en de beloning was om nog even lekker te rammen op die laatste 3 kilometer. 
Al aangesloten bij de volledige groep, want ook de eerste vrouw zakte met haar groep terug, versnelde ik samen met een andere loper door naar de voet van de Tankberg. Waar ik de hele wedstrijd mijn tempo wat liet zakken heuvelop was het nu naar boven knallen. Er volgde niemand, wat ook weer heerlijk was. De beloning bovenop de Tankberg, was 2 kilometer naar beneden vliegen. Ik kon door deze versnelling nog 3 lopers voorbij gaan die de energie niet meer hadden en finishte uiteindelijk als 5e bij de senioren. 1.22.51.  De laatste 100 meter hebben zelfs voor een Strava kroontje geresulteerd. (Toch lekker).

Een lekker gevoel voor de Brabant marathon
Beter kon het niet vandaag. Het liep volgens plan en de energievoorraad was nog vol genoeg om nog een heel eind door te kunnen lopen, als het had gemoeten. Met ontzettend veel vertrouwen gaan we nu de laatste weken in om deze vorm ook bij de marathon te kunnen etaleren. 
Leerpuntje is toch nog het in toom houden van je energie. Nog langer de energie in je tank bewaren. Over 3 weken moet ik dit echt tot 34 kilometer in laten zitten, waar ik het nu na 16 kilometer al wat losliet. Toch was dit al met al een perfecte testwedstrijd.