In 2018 heb ik hier voor het laatst gelopen. Eigenlijk een van de eerste wedstrijden die ik deed toen ik actief ging hardlopen. Nu 6 jaar later en 3 kinderen verder kon ik mezelf testen op de 10km en de twee meiden zich uitleven op de kidsrun 2km!
Niets zo mooi als het enthousiasme van een kind!
“Papa wij willen weer een keer hardlopen”. Een paar weken terug zeiden mijn dochters dit plots tijdens het eten. Mijn hardloop en vaderhart maakte een sprongetje en later op de avond waren ze ingeschreven voor de Spelderholtloop. Binnen mijn agenda zat ook ruimte voor een loop, dus schreef ik mijzelf ook maar in. Ik was er toch.
De oudste heeft twee keer meegedaan aan een hardloopwedstrijd en voor de jongste was dit een eerste ervaring. Om de ervaring wat langer te laten duren, schreef ik ze in voor de 2 kilometer ipv de 500m run. Ik zou zelf meelopen om ze bij te staan als het toch wat zwaar ging worden.
Zoals kinderen zijn, vlogen ze uit de startblokken. Ondanks het advies lekker rustig te beginnen, hadden ze de pas er stevig in. Achteraan gesloten wilde ik mijn jongste bijstaan in haar eerste ervaring, maar die vond het toch maar vervelend dat ik meeliep. Ze wilde dit zelf doen. Mooie instelling, maar ik bleef toch in de buurt.
Na een pittig stukje door de modder, een valpartij en heuvelop te hebben gelopen kwamen we bij het halverwege punt. Mijn verbazing was groot dat beide meiden nog steeds aan het hardlopen waren. Geen gewandel, geen vermoeidheid, gewoon lekker lopen.
Na de aanmoedigingen van mama en de kleinste telg, kwam het zwaarste stuk. De laatste 500 meter. De energie in de lijfjes begonnen na 10 minuten rennen wel op te raken. De oudste begon even te wandelen met de handen in haar zij. “haar eerste steek in de zij gevoel”. Maar wilde zich niet laten inhalen door haar zusje en begon snel weer tempo te maken.
Met de finishboog in zicht zette ze beiden alles op alles voor een mooi laatste stukje!
Met een grote glimlach op het gezicht finishten ze 15 seconden na elkaar! Een grote uitdaging overwonnen met veel enthousiasme. En natuurlijk was het flesje drinken en een reep van de organisatie daarna ook heel fijn!
Wat een kanjers en wat kan dit je trots maken.
Reactie plaatsen
Reacties