Na de kinderen was het aan papa de beurt om zich uit te leven over de bospaden rondom Spelderholt.
Een pittig parcours met wat klimwerk en modderige omstandigheden. Heerlijk om doorheen te crossen, maar het kan ook energie vreten als je zo’n 10km verkeerd indeelt.
Spelderholtloop
Apeldoorn
+ Sfeer (heel kleinschalig)
+++ Midden in de natuur
+++ Route (veel klimmen en dalen)
+++ Inschrijfgeld (10 Euro 10km en 2 Euro 2km)
+++ Ruim voldoende parkeergelegenheid
+++ Omkleedruimte en plek om te lunchen naast start/finish
+++ Goede organisatie met drinken, fruit en een reep achteraf
Een goed raceplan
Wetende wat er komen ging uit de ervaring in 2018 ging ik weg met een behoudend plan voor de eerste 5km, zodat ik de laatste zware 5km dezelfde energie kon leveren.
Na de start liep ik al snel met één andere 10 kilometer loper en een 5 kilometer loper vooraan. De te leveren energie was mooi vlak en het tempo hoog genoeg om de andere lopers op grotere achterstand te zetten. Het werd dus al snel een één tegen één strijd. Prachtig.
Ik merkte al snel dat ik heuvelop niet dezelfde power kon leveren als mijn concurrent. Die pakte elke keer weer wat meters bij een klimmetje. Die meters moest ik dan heuvelaf weer proberen goed te maken. Dit lukte telkens goed, waardoor ik het plan kon maken voor de laatste 5km.
Wetende wat er zou komen in de laatste 2km was het plan als volgt.
Op 2,5 km van het einde zou ik veel energie leveren in het stuk naar beneden, zodat ik met 1,5 km te gaan in de rug zou zitten van de concurrent. Deze liep op dat moment nog een meter of 15 á 20 voor me. Dan zou ik heuvelop weer terrein verliezen, maar met de laatste 700m naar beneden, kon ik net genoeg goedmaken om eroverheen te gaan.
Zo gezegd, zo gedaan?
Ik kon naar beneden aansluiten en meteen bij de klim probeerde de andere loper mij eraf te lopen, wat ook lukte. Er werd veel energie in de klim gegooid en ik moest meer energie dan gehoopt leveren om in de buurt te blijven.
Na een mini- adempauze begon de modderige afdaling. Ik zette alles op alles om naar de rug te lopen, maar met nog 250 meter te gaan leek ik niet in de buurt te komen. Maar plots werd het gat ineens kleiner en kleiner en ik voelde dat ik naar de rug van de andere loper werd gezogen.
In de laatste 20 meter kwam ik er met alle energie die ik nog over had langs en onder luidt gejuich en geschreeuw van mijn kinderen passeerde ik als eerste de finish!
Heerlijk gevoel als een plan lukt. Heerlijk om te strijden om een plek en niet zozeer bezig te zijn met een tijd!
Op naar meer!
Reactie plaatsen
Reacties