Voor veel mensen begint de vakantie pas als ze in het vliegtuig stappen of bij aankomst op hun bestemming. Maar voor hardlopers begint het allemaal veel eerder. Wij kijken niet alleen naar waar we heen gaan, maar vooral: waar kan ik daar lopen?
Routeplannen is al genieten
Weken, soms maanden van tevoren zit ik in Strava, Komoot of een andere app. Niet om alleen maar de snelste routes te zoeken, maar om te dromen. Waar zijn de bospaadjes? Kun je om een meertje heen? Welke dorpjes liggen in de buurt voor een leuke doorkijk? Voor mij is het maken van hardlooproutes al onderdeel van de voorpret.
Afhankelijk van je plan of gevoel
Of je nu een strak trainingsschema volgt of gewoon lekker ontspannen wil lopen, je bouwt een mix aan routes. Van vijf kilometer voor een frisse ochtend tot dertig-plus voor de langere zondagen. En die routes worden steeds bijgeschaafd. Even terug, toch dat ene lusje erbij, of juist iets inkorten. Want je wil de omgeving goed voelen én jezelf niet over de kop lopen.
Hardlopend ontdekken
Natuurlijk kun je met de auto de streek verkennen. Of wandelend een stadje door. Maar er is iets magisch aan hardlopen vanaf je vakantiebestemming. Schoenen aan, deur uit, en gáán. Je voelt het landschap, ruikt de lucht, ziet hoe de dag wakker wordt. Het is de puurste manier van ontdekken.
Van strand tot bergen
Een strand heen-en-weertje is al genieten. Maar zit je in de heuvels of bergen, dan krijg je hoogtemeters cadeau — met bijbehorende spierpijn. Loop je normaal max vijf kilometer, probeer dan eens een rondje van vier met wat klimmetjes. Die voelt als een echte vijf, geloof me.
Van digitaal naar echt
Het mooiste moment? Als je eindelijk die route uit de app écht gaat lopen. Je ziet de paadjes in het echt, voelt de hellingen, ontdekt hoe die ene bocht er écht uitziet. Alles wat je thuis al had voorgeproefd, komt tot leven onder je voeten. Dát is vakantie voor een hardloper.
Laat ruimte voor het onverwachte
Soms loopt het anders dan gepland. Deze vakantie stond ik op een punt waar het pad rechtdoor onbegaanbaar was — en teruggaan kon niet, omdat ik dat (waarover meer in m’n volgende blog) niet meer durfde. Dus ik week van de route af en sloeg linksaf, zonder te weten waar ik uit zou komen. Het werden drie verrassend leuke kilometers. Mooie paadjes, onverwachte uitzichten.
Die had ik nooit ontdekt als alles volgens plan was gegaan
Reactie plaatsen
Reacties