Een mooie zondag in de bossen van Nijmegen: de N70 Trail. Voor mij geen gewone wedstrijd, maar vooral een test richting het NK Zevenheuvelen Trail in september. Hoe reageren de benen op de hoogtemeters, hoe stabiel kan ik mijn tempo houden – en waar liggen mijn sterke punten?
Eindelijk weer eens een echte wedstrijd, een serieuze test. De N70 trail liep deels over het parcours van de Zevenheuvelen trail waar straks het NK plaatsvindt. Dé kans om te voelen hoe de benen reageren op de hoogtemeters en hoe ik mezelf straks het beste kan wapenen voor die dag.
Mijn plan was simpel. Rustig starten, stabiele pace houden en aan het einde nog genoeg over hebben om door te trekken.
Bij het startschot ging een grote groep er hard vandoor. Na drie kilometer voelde ik al dat ik daar niet bij moest blijven. Hun tempo was niet realistisch voor 21 kilometer met zoveel hoogtemeters. Dus schakelde ik terug naar mijn eigen ritme en dat voelde eigenlijk direct goed. Meer balans, beter tempo, ook heuvelop energie over.
Aan het einde van het eerste rondje haalde ik de eerste loper voor me bij en kon ik passeren. Dat bevestigde dat mijn tempo wel goed zat. Stap voor stap schoof ik op in de groep. De rondetijden bleven redelijk stabiel, hooguit een half minuutje verval per ronde. Helemaal prima.
In de laatste ronde voelden de benen zwaar. Logisch, die hoogtemeters tikken erin, maar ik kon alles blijven rennen, ook omhoog. Uiteindelijk leverde dat een hele mooie vierde plek op.
Wat ik meeneem van deze wedstrijd
- Niet te hard starten, want dan betaal je de rekening op de klimmen.
- Mijn kracht zit in tempo lang vasthouden, niet in volle bak weggaan.
- Rustig en efficiënt omhoog, maar naar beneden durf ik wél vol gas en dat is een voordeel.
Al met al een prachtige test op deels hetzelfde parcours als het NK. En misschien nog wel belangrijker, een goed gevoel dat ik dit plan straks kan doortrekken naar die dag.
Reactie plaatsen
Reacties